Kunst
Schilderij: Marie-José Robben
De Anne Frank kastanje is een bron van inspiratie voor kunstenaars, schrijvers en dichters.
De Nederlandse dichter Jos Versteegen heeft drie gedichten over deze bijzondere boom, en zijn betekenis voor Anne Frank, geschreven. Een van deze gedichten is “Witte kaarsen”.
De gedichten van Jos Versteegen zijn ook op muziek gezet door de Nederlandse componist Paul Prenen en de Duitse componist Johannes Eckmann.
Daarnaast is het toneel geïnspireerd door deze boom. Olga Eigenbrood heeft een stuk over het gevecht om de redding van de Anne Frank kastanje geschreven dat reeds verschillende keren opgevoerd is: De premiere in het Nederlands in Amsterdam in 2008, de Duitstalige premiere is opgevoerd door de Berlijnse avantgardistische toneelgroep ‘copy&waste’ in de Kunstverein Markdorf, Bodensee, en in Mannheim in het Centrum van de Joodse Gemeente door de toneelgroep ‘Spätlese’.
Ook schilders lieten zich inspireren door de Anne Frank boom.
De Nederlandse schilderes Marie José Robben maakte een groot schilderij in acryl met de Anne Frank boom in de nacht als thema. De Nederlandse schilderes Anneloes Groot heeft een aantal pentekeningen en aquarellen van de boom gemaakt,
Hoe had ik kunnen weten, hoeveel het voor Anne betekende om een stukje blauwe lucht te zien, de meeuwen in hun vlucht te observeren en hoe belangrijk de kastanjeboom voor haar was, als ik er aan denk dat zij zich nooit voor de natuur interesseerde. Maar zij verlangde ernaar toen zij zich als een vogel in een kooi voelde. Alleen de gedachte aan de vrije natuur gaf haar troost. Maar al die gevoelens had zij voor zich gehouden.
Toespraak Otto Frank 1968
WITTE KAARSEN
Maar altijd kwam de lente weer.
Je stak je witte kaarsen op,
je nam de vogels in je armen,
je greep de zachte blauwe hemel
met al die duizend vingers van je blad.
Maar altijd kwam de lente weer,
al reden zoveel treinen weg van hier
en was er niets meer om te leven.
Je stak je kaarsen op,
en vogels zongen in je armen.
Nu ga je weg van hier.
Ik steek mijn kaarsen voor je op,
ik strek mijn armen naar je uit,
je vogels zingen overal.
En zij, het meisje dat jou zag,
spreekt in haar boek voor altijd door
van jou, je vogels en je kaarsen,
je volle groene leven.
Zo komt de lente altijd weer.
Jos Versteegen